سلام به همه دوستهای عزیزم

این اولین یادداشت من در آسمان آبی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست.

دلم برای نوشتن خیلی تنگ شده بود،دوست دارم توی اولین پستم از سیب مهربون به خاطر تمام خوبی ها و مهربونی هاش تشکر کنم...

سیبی جونم کاش میدونستی حرفهای خوبت چقدر باعث آرامش و شادی من شد...

بعدش هم دوست دارم به همه شما دوستهای عزیزی که به آسمون آبی اومدید بگم  روز اول که وبلاگ نویسی رو شروع کردم هیچوقت فکر نمی کردم توی یک دنیای مجازی  دوستی آدمها اینقدر  واقعی باشه،توی این سالها من دوست های خیلی خوبی پیدا کردم،با اینکه شاید خیلی از اونها رو هیچوقت نبینم اما باید اعتراف کنم چیزهای زیادی ازشما و همه دوستای وبلاگیم یاد گرفتم.

خوشحالم که بازهم در کنار شما دوستهای عزیز هستم.

پ.ن:این اولین و آخرین پست پروانه ایی من در این وبلاگ است!